doggyland.org
9 ก. พ. 2564 เวลา 14:45 น. อรพรรณ วัชรพล หรือ อรพรรณ พานทอง เข้าสู่วงการครั้งแรกเมื่อปี พ. ศ.
มู่จวินฮานเอ่ยตอบกลับไปด้วยท่าทีผ่อนคลาย ในแววตาหงส์นั้นพราวเสน่ห์ ราวกับน้ำพุที่ลึกล้ำ ดึงดูดผู้คนให้จมลง อันหลิงเกอเมื่อได้ฟังเยี่ยงนั้นเสียงเหอะออกมาอย่างมิพอใจ และมิอยากสนใจเขาอีก มิว่านางจะกล่าวอันใดออกมา มู่จวินฮานก็สามารถหาข้ออ้างที่จะมาเอ่ยหักล้างได้เสมอ เมื่อมู่จวินฮานเห็นว่าอันหลิงเกอมีอาการข้ามิอยากสนใจเจ้า ทำเขาหมดสนุก เขาได้แต่จ้องมองท่าทีของนางในตอนนี่ราวกับลูกแมวที่มีขนชี้ฟูขึ้น เมื่อคิดได้เช่นนั้นพลันริมฝีปากก็หยักขึ้นโดยมิรู้ตัว "ท่านมู่ซื่อจื่อมีธุระสำคัญอันใดถึงมาหาข้า? " อันหลิงเกอเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่ามีความเงียบเกิดขึ้นระหว่างเขาทั้งสองคน เขาหยอกล้ออันหลิงเกอและกลับมีสีหน้าเคร่งขรึม ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มมีความเคร่งขรึมและสายตาที่เย็นยะเยือกแสดงออกมา เมื่ออันหลิงเกอเห็นท่าทีที่เคร่งขรึมของเขา ก็อดมิได้ที่จะสงสัย จากนั้นเขาก็เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มลึกไพเราะดังเข้าหูของอันหลิงเกอ "สามวันต่อจากนี้ จะมีงานเลี้ยงฤดูใบไม้ผลิในวังหลวง หากเจ้าต้องการเปลี่ยนสถานะของอันหลิงอี บางทีเจ้าอาจจะฉวยโอกาสตอนนี้ก็ได้" งานเลี้ยงฤดูใบไม้ผลิงั้นหรือ? อันหลิงเกอรู้เรื่องนี้ดี แต่เมื่อนึกถึงชาติก่อนอี๋เหนียงมักจะให้นางแกล้งป่วย เพื่อมิให้ตนไปเข้าร่วมงานเลี้ยงนี้ แต่นางกลับพาอันหลิงอีไปกับตัวเอง เพื่อไปสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับพวกฮูหยินและคุณหนูเหล่านั้น เมื่อนึกถึงอาการเจ็บป่วยที่เกิดขึ้นอย่างมิมีสาเหตุของนางเหล่านั้น แววตาของอันหลิงเกอก็ฉายแววเย็นชาขึ้นมาทันที บังเอิญโชคดีที่นางได้เรียนรู้ศาสตร์แห่งการแพทย์มา มิเช่นนั้นก็ยังมิรู้ว่าครั้งนี้อี๋เหนียงจะลงมือจัดการกับตัวเองเยี่ยงไร มิว่าจะเกิดอันใดขึ้น นางจะมิมีวันปล่อยให้อี๋เหนียงทำสำเร็จอีก "มู่ซื่อจื่อมาหาข้าแค่เรื่องเพียงเท่านี้หรือเจ้าคะ? "